حسرت حسن پورشیرازی از رفتن بهرام بیضایی

ششصد و سی‌ و دومین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران به بررسی فیلم مستند «پیرپسر» اختصاص داشت و نشست نقد و گفتگو با حضور اکتای براهنی و بازیگران اصلی برگزار شد. در این جلسه عوامل فیلم از چالش‌های ساخت، اهمیت اثر و تجربه‌های شخصی خود صحبت کردند و منتقدان و طراحان درباره ارزش‌های سینمایی اثر سخن گفتند.

به گزارش ربک نیوز، به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، برنامه ششصد و سی‌ و دوم سینماتک، دوشنبه ۳ شهریور ۱۴۰۴، به چهارمین جلسه ماهانه «سینما سلامت» اختصاص یافت و در آن فیلم مستند مراحل تولید فیلم سینمایی «پیرپسر» به کارگردانی اکتای براهنی به نمایش درآمد.

نشست نقد و بررسی این اثر با حضور کارگردان، بازیگران و برخی دیگر از عوامل فیلم برگزار شد و رضا درستکار به عنوان مجری و منتقد سینما، هدایت گفتگوها را برعهده داشت. در میان حاضرین، حسن پورشیرازی، حامد بهداد، محمد ولی‌زادگان و حنیف سروری نیز حضور داشتند.

رضا درستکار در این جلسه با اشاره به حسرت دیدن برخی آثار کلاسیک سینمای ایران، گفت: تجربه تماشای فیلم‌های شاخصی مثل «قیصر»، «گوزن‌ها» و «کندو» در زمان اکرانشان برای نسل ما ممکن نبود و امروز دیدن یک اثر مهم در حضور عوامل اصلی‌اش، لطف بزرگی است. او همچنین «پیرپسر» را معادل شاهکارهایی چون «شاهنامه» در سینمای معاصر دانست و تأکید کرد که این فیلم ارزش بحث و بازبینی چندباره را دارد.

اکتای براهنی توضیح داد که هدف از فیلم، نمایش روند رسیدن به «جنون مقابل دوربین» بوده و با وجود دشواری‌های سکانس‌ها، تلاش بازیگران و تیم تولید باعث خلق اثر ارزشمندی شده است. حسن پورشیرازی نیز از تعهد و پشتکار طولانی مدت در آماده‌سازی سناریو و رفع مشکلات تولید گفت و تأکید کرد که مسیر ساخت فیلم پرچالش اما موفقیت‌آمیز بود.

حامد بهداد یادآور شد که این فیلم همانند رشته‌هایی متصل به یکدیگر است و تجربه بازیگری در آن بازتابی از زندگی و جامعه است؛ قطره‌هایی که کنار هم دریا و اقیانوس می‌سازند و در نهایت، کارنامه یک بازیگر را نشان می‌دهند. محمد ولی‌زادگان نیز با اشاره به خاطرات و لذت کار در پروژه، ابراز امیدواری کرد که چنین تجربه‌هایی بیشتر در سینمای ایران رقم بخورد.

آناهیتا تیموریان، طراح صحنه «پیرپسر»، با تأکید بر علاقه و اشتیاق مخاطبان، بیان کرد که دیدن واکنش واقعی مردم و نقدهای عاشقانه منتقدان، نشان‌دهنده ارزش و اصالت سینماست. درستکار در ادامه تصریح کرد که سینما با بودجه و دستور صرف شکل نمی‌گیرد؛ نیاز به عشق، تمرین و تجربه فرهنگی دارد و نمونه آن سکانس طولانی سیلی در فیلم است که بارها تکرار شد و هر بار نکته‌ای تازه کشف شد.

حسن پورشیرازی در پایان با یادآوری تجربه همکاری با بزرگان سینما همچون داریوش مهرجویی و مسعود کیمیایی، گفت که زندگی و فعالیت هنری در ایران همواره با فراز و فرودهای خاصی همراه است و امید و ناامیدی بخشی از مسیر هنر و زندگی هنرمندان است.

منبع: خبرگزاری مهر